تأثیر افزودنی های بستر بر عملکرد، سیستم ایمنی و وقوع سندرم آسیت در جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر افزودنی­های شیمیایی بر عملکرد رشد، سیستم ایمنی و سندرم آسیت درجوجه­های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و 24 قطعه جوجه در هر پن به اجرا درآمد. تیمارها شامل افزودن مواد مختلف به مقدار 115/1 کیلوگرم در هر متر مربع به طور یکنواخت  روی بستر در 24 ساعت قبل از ورود جوجه­ها به سالن و متشکل از: 1) سولفات آلومینیوم + آهک، 2) زئولیت طبیعی + اسید سیتریک، 3) ترکیبی از مواد شیمیایی فوق و 4) گروه شاهد (بدون افزودن مواد فوق به بستر) بودند. عملکرد پرنده شامل افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در تمام دوره­های مورد بررسی تحت تأثیر معنی­دار تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. در 42 روزگی، عمل آوری بستر تأثیر معنی­داری بر درصد تلفات، درصد آسیت، اوزان نسبی قلب و بطن راست، شاخص آسیت قلب، درصد هماتوکریت، عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفند و پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتنین در بین تیمارهای آزمایشی نشان نداد. بیشترین وزن نسبی بورس فابریسیوس و طحال به ترتیب مربوط به تیمار 1 و 2 (05/0>p) بود و سایر تیمارها در مقایسه با گروه بدون افزودنی اختلاف معنی­داری را نشان ندادند. اسیدیته و درصد رطوبت بستر تا 5 هفتگی دوره پرورش تحت تأثیر معنی­دار افزودنی­ها قرار گرفت (05/0>p). در 42 روزگی، درصد نیتروژن، ph و درصد رطوبت بستر تحت تأثیر معنی­دار عمل­آوری بستر قرار نگرفت. از نتایج این آزمایش می توان نتیجه گرفت که عمل آوری بستر هر چند موجب بهبود برخی شاخص های بستر می شود ولیکن تاثیر معنی داری  بر شاخص های عملکردی جوجه های گوشتی نداشت.